- oynaq
- 1.sif.1. Mütəhərrik, oynar, oynayan, daim hərəkətdə olan. O baxışlarda dalğadan oynaq; Bir şəfəq var ki, nurdan şəffaf! A. Ş.. <Elxan:> . . Qaldıracağım azadlıq bayrağının oynaq dalğaları <Solmazın> gülgün çöhrəsini öpəcəkdir. C. C..2. Oynağan, şux. Qapı laybalay açıldı. Gülər ürkək və oynaq bir dağ keçisi kimi irəli yeridi. C. C.. Sən mənim köhlənim, oynaq atımsan; Mənim yaman gündə ehtiyatımsan. M. Müş.. // məc. Şux, şən, gümrah. Həmişə sərt görünən Mərdan indi oynaq bir hal alaraq nəşə saçırdı. Ç.. // məc. Cilvəli, işvəkar, şux. Oynaq qız. – Elə bil ki, lap təzəcə toy eləmiş; Cavandılar; Necə oynaq, necə şıltaq; Mehribandılar. B. V..3. məc. İfadəli, təsirli, canlı; danışığa, sözə, üsluba yüngüllük, oynaqlıq, gözəllik verən. Oynaq dil. Oynaq ifadələr. – <Cabbarlının> əsərlərindəki qanadlı sözlər, oynaq cümlələr dillərdə dolaşırdı. S. Rəh..2.is. anat. Buğum, məfsəl.3.bax oylaq. Tərpətdi düzlərlə Qanığa tərəf; Qaçaqlar oynağı Samuxa tərəf. H. K. S.. Şirnuxu kəndinin yanında, Nəbi ilə Həcərin oynaqlarından birisi olan Şırlanbulağın yanında, sıx palıdlı meşədə düşdük. S. R..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.